Helaas, Wolvenburg heeft haar horeca voorziening verloren, The Village is gesloten. Wij konden er tot en met zondag 2 oktober van genieten. Lennaert en Angelo van The Village hebben in 2015 vol enthousiasme het aanbod aangegrepen voor een vestiging Wolvenplein.
The Village: “Na een kleine anderhalf jaar zijn we er achter gekomen dat ons hart en passie toch echt alleen in de koffie ligt. Ondanks de mega vette super awesome locatie in de voormalige Wolvenplein gevangenis hebben we de keuze gemaakt om dit gedeelte te sluiten. De branderij en bakkerij blijven daar (voorlopig) gewoon draaien. Het restaurant zal vast en zeker binnenkort een nieuwe enthousiaste master krijgen, evt. in samenwerking met ons, waardoor deze snel weer open zal zijn voor jullie allemaal”.
Naast de vestiging aan de Voorstraat had de vestiging Wolvenplein een ruim terras en een keuken voor een lunch of diner. Met recht zou het Coffee & More worden. En een andere wens kon ook: ruimte voor het zelf samenstellen van melanges en branden van rauwe koffiebonen, de koffiemagiër zag er op toe. Hieronder enkele foto’s, een verhaal over ‘de moordplek’ en een staartje.
Onder inspirerende leiding van Kim en haar team heeft The Village vele gasten ontvangen, waaronder ons op de zondagse buurtborrel. Het terras was meteen een succes, het restaurant was er voor de lunch of voor groepen in de avond. De keuken, bakkerij en koffiebranderij blijft op dit adres. En dat resteert nadat we nog maar kort geleden een mooie bespiegeling over The Village ontvingen:
Moordplek Wolvenplein
Op het Wolvenplein voor mij doemt een flink hekwerk op met stalen spijlen dat herinnert aan het hier ooit opgesloten kwaad.
Je kunt je moeilijk voor te stellen dat deze plek een gevangenis was. Vooral als je neerstrijkt aan pleinzijde waar nu een klein dorp is ontstaan, Café The Village. Hier zitten passanten op één van de houten blokken of knusse zitjes en vertellen elkaar vrolijke verhalen. Zingen de bomen je toe met hun ruisende bladeren in de wind en heb je een uitzicht op een scharrelkippenhok en het zacht kabbelende water van de omringende Utrechtse gracht.
De vriendelijke ober met tatoeages neemt je koffiebestelling op.
Toch heeft hier recentelijk het kwaad huisgehouden. Weinigen weten van de moord op een zwarte scharrelkip. Een huishond beet- instinctief- het arme dier dood en liep hierna kwispelend weg. De mens – terug in de tijd –die zich beestachtig gedroeg kwam er niet mee weg. Zijn rechtmatige beloning volgde in opsluiting in een benepen cel zonder enige privileges.
Slecht één enkele gelukkige die wel de vrijheid vond omdat hij Het Goddelijke Licht zag, zijn zonden aflegde waarop en waarvoor de (onzichtbare) poort naar innerlijke rust zich opende. De meesten deden het met tien vierkante meter stenen muur en een toegestane foto. Als er überhaupt nog een dierbare overbleef.
Liggend op het voorplein huilde de wolf mee met de smart van diegenen die,(in een moment van waanzin)een verkeerde keuze maakten.
Voor een crime passioneel of het toe-eigenen van andermans eigendommen.
De enige die hen,ongeacht wat,trouw bleef, was de wolf.
Wakend over haar roedel als een goede herder. Zo konden de verdoemden in de late uurtjes even terugkeren naar de veilige moederschoot. Onschuldig in een moment van diepe slaap. Gekoesterd zonder oordeel over goed of fout.
De wolf ligt tegenwoordig geblinddoekt te wachten op het voorplein van de gevangenis. Zoals het een goede wolf betaamt die nooit haar roedel verlaat.
al is zij onttrokken aan haar eerdere taken.
Je weet immers nooit wat er gaat komen?
Al is het maar dat het Wolvenplein een moordplek is en blijft, om even gewoon te zijn, of een koffie te drinken.
.alsbrugmanpraten.nl
Vergunning
De staart van dit bericht: de vergunning van de gemeente kwam in 2015 snel binnen, alleen met een staartje. De vergunningaanvrager dient aan te tonen dat hij aan de vergunningeisen voldoet. Met bezwaren uit de buurt werd dit noodzakelijk. Vervolgens zijn er verschillende partijen bij betrokken geweest. Allen hebben een punt gemaakt van hun belang, en terecht.
Enkele buurtbewoners: het valt niet mee als er bij de buren ineens bijna elke dag tientallen mensen in de tuin zitten. Ze zitten uiteraard niet alleen, stemmen weerklinken en andere geluiden. Voor de opening is bezwaar gemaakt tegen de vergunningaanvraag. Vervolgens is een beroep aangetekend bij de gemeente tegen de afgifte. En terecht: het terras zorgde voor extra geluiden en volgens de normen over de grens. Aan de vergunningeisen werd volgens de normen niet voldaan.
The Village: een locatie als dit met een restaurant, dat is een echte uitdaging. Met veel enthousiasme is verbouwd en de keuken, de koffiebranderij en het terras waren die uitdagingen. De vergunning werd ondanks bezwaren afgegeven en dat gaf vertrouwen. Later dan gepland ging Wolvenplein open in juli 2015. Het terras liep meteen als een trein, gelukkig maar. Zonder het terras zou de exploitatie niet rondkomen.
Eisen en normen
Om aan de normen voor geluid te voldoen is het terras wel twee keer verkleind. Ook de veiligheidseisen brachten maatregelen met zich mee. Dat bleek nog niet voldoende. De rapporten zijn duur. We kunnen wel geluidwerende maatregelen nemen, maar dat kost ook weer geld en voldoet het dan wel?
De gemeente: alleen met een vergunning kun je nieuwe activiteiten beginnen. Zij toetst aanvragen en geeft al of niet het vertrouwen aan nieuwe initiatieven. De gemeente zegt ondernemers vriendelijk te zijn. Ondertussen werd beroep aangetekend tegen afgifte van de vergunning. Het bezwaar kwam voort uit het terrasgebruik en het daarmee gepaard gaande omgevingslawaai. Voldeed The Village wel aan de normen voor geluid- en veiligheidseisen voor omgeving en publiek.?
Het voldoen aan normen kan alleen aangetoond worden met behulp van bureaus en rapporten op kosten van de vergunningaanvrager. Die rapporten worden getoetst door controlerende instanties. De gemeente is dan niet meer zo behulpzaam, dat kan ze ook niet. De inhoudelijkheid van dit soort zaken heeft ze uitbesteed aan derden. De gemeente ziet toe en moet handelen naar de eindconclusies van derden.
De gemeente heeft geen rapport ontvangen waar het terras conform de normen aan voldeed. Het resultaat: we weten het niet. Wat we wel weten is dat het enthousiasme van het team van The Village is afgenomen. We zijn een mooie plek kwijtgeraakt.
