Het krijgen van nieuwe buren is best ENG te noemen. Daarover nadenken is vooral geschikt in de wintermaanden, zij geven tijd voor mijmeringen, terugkijken en vooruitzien. Op de valreep van 2015 schreef Sheila Sitalsing een column met de aanhef ENG.
Sheila Sitalsing schreef voor de Volkskrant haar column toen ze moest denken aan een interview dat ze al meer dan twintig jaar geleden had. Dat gesprek was met Jan Latten, demograaf bij het Centraal Bureau van de Statistiek.
Het ging over de voortschrijdende vergrijzing, de steeds duurder wordende AOW. Het ging ook over de panische angst onder politici voor de toorn der bejaarden, als de politiek aan haar verworven rechten dreigt te tornen.
Oud durft niet meer
Latten zei toen iets interessants tegen Sitalsing. Zij is het nooit vergeten en schrijft in haar column: ‘de vergrijzing, voorspelde hij, doet dingen met de sfeer en de mentaliteit in het land.
Dingen die horen bij jong zijn – risico’s nemen, kansen grijpen, dingen durven, zonder nadenken en zonder zwemvleugeltjes om in het diepe plonzen, drugs, herrie trappen, meisjes naroepen op de hoek van de straat, het vreemde en het nieuwe omarmen. En die dingen worden ouder zijnd minder gebruikelijk.
Benauwdheid voor enge risico’s
zit diep in het dna
Bij het ouder worden hoort een andere sfeer. Dan is het meer risico’s vermijden, doe toch voorzichtig, behoud wat je hebt, afscheid nemen, rustig aan doen, achterdocht jegens het vreemde. En daar komt bij géén gedoe en herrie, beslist geen gedoe en herrie, en elke gelegenheid aangrijpen om langdurig te klagen over vreemd gedoe en herrie’.
Het is ons duidelijk, naar mate het langer gaat duren voor de gevangenis een nieuwe bestemming vindt, is de kans groter dat we het enger vinden. Daar moeten we wat aan gaan doen.
